Toen John terminaal was en hij met zijn laatste levensstukje bezig was, deed ik opeens de gordijnen open op een stuk waar ze altijd dicht waren. We hebben in de huiskamer een groot raam en op sommige delen waren altijd de gordijnen dicht. Ik wist dat hij die altijd dicht wilde en ik ging die nu niet opeens open doen omdat hij het niet meer in de gaten had. Maar ik deed ze open en dat klopte, daar had ik een kloppend, een helder gevoel bij. Later hoorde ik dat taxus de boom van leven en dood wordt genoemd. Hebben wij een taxus in ons kleine tuintje? Jazeker, en wel precies op de plek die open kwam doordat ik dat gordijn opende, net twee weken voor zijn sterven. De taxus had opeens daardoor zicht op John die lag te sterven. Ik ben toen gaan invoelen welke kwaliteit taxus precies heeft. Iedere boom of struik heeft een specifieke kwaliteit. Ik vind het soms leuk die in te voelen. Bij de taxus heb ik dat gedaan. Deze legt een kleine energie laag van verlichting om iemand heen. Normaliter zijn we ongevoelig hiervoor, dat gaat voor ons geen verschil maken. Maar als iemand stervende is, gaat het wel verschil maken in zijn of haar energetische veld. Taxussen verlichten letterlijk het stervensproces, ze brengen verlichting in.

Nog een ander voorbeeld. Hierbij had ik een eigen, menselijke interpretatie waarom ik het deed. Later kreeg ik informatie hierover vanuit mijn gidsen. De situatie:

Op een gegeven moment was het duidelijk dat John terminaal was, maar nog niet in die zin dat een levensverwachting goed gegeven kon worden. Achteraf bleek zijn levensduur vanaf dat moment ongeveer een half jaar. Ik ging John omringen met bloemen. Al eerder, vanaf de tijd dat hij veel op bed lag, zorgde ik voor een bloemetje, maar ik ging op een gegeven moment de huiskamer er vol mee zetten. Het leek wel iedere dag feest. Vier, vijf boeketten stonden er altijd. John zei wel eens: die bloemen betekenen dat ik dood ga. Ik interpreteerde zijn uitspraak zo: omdat ik weet dat hij niet meer lang te leven heeft en hij weet dat ook, staan die bloemen er, want hij houdt van natuur en kijkt er heel graag naar. Dat doe ik omdat hij niet meer lang te leven heeft want ik zou het niet doen als hij nog tien jaar zou leven. Dat is een menselijke reden.

Later kreeg ik van gidsen de informatie dat John dat anders had bedoeld: dat er bloemen staan betekent dat hij niet meer lang te leven heeft want dat is de betekenis van bloemen: bloemen hebben een rol in het stervensproces. Ja, ze staan ook bij feestjes, maar ze zijn zeker ook belangrijk bij een stervensproces. En John, die helderwetend, helderziend en van alles helder was, wist dat. Ah. En hoe kunnen bloemen helpen bij het sterven? Wat doen ze dan? Dat is erg interessant en tevens ook de reden dat ze op feestjes aanwezig zijn: bloemen bevriezen in de tijd. Ze zetten ervaringen vast. Dat is heel geschikt voor feestjes: ze bevriezen jouw ervaringen en maken je open voor een feestje: kijk eens wat een mooie bloemen, en daar ga je al. In het stervensproces maken ze je daarmee al een stuk los uit jouw leven, dat bevriezen ze. Ze beginnen jouw ervaringen al uit jouw systeem te halen als het ware door ze te bevriezen, vast te zetten Als je dan sterft is er minder waarvan je los moet komen. Dat maakt het wel zo makkelijk. De blije gelukservaringen springen op dat moment los en begeleiden je het eerste stukje van de doodservaring. Dan voel je je gelukkig. Dat gelukkige gevoel bij doodgaan heeft ook andere redenen, maar dit is er één van.

Deze ervaringen beschrijf ik om je inzicht te geven in de fijnstoffelijke wereld. Omdat we die niet kennen hebben we geen zicht op wat allemaal fijnstoffelijk bereikbaar is, toegankelijk voor mensen. Het is niet gezegd dat jij hierop uitkomt, maar je wordt hierdoor hopelijk wel iets bekender met het feit dat er fijnstoffelijke zaken achter de bekende realiteit liggen die invloed hebben.