Misschien vraag je je af of er een volgorde is van posities op de grond leggen. Op zich ben ik ervoor, maar dat is geen wet van Meden en Perzen, om eerst de posities die opgesteld worden op de grond te leggen (dit zijn de posities waar iemand op gaat staan om in te voelen of te representeren), en daarna pas de energieën die daarbij komen en die niet worden opgesteld, zoals bijvoorbeeld een thema, het innerlijk kind, voorouders of wat dan ook.

Dit stel ik voor omdat je anders de kans loopt dat je bijvoorbeeld jouw thema eerst pakt, die in het midden legt, en de rest eromheen drapeert. Maar het is niet gezegd dat het thema energetisch die positie inneemt. Als jij een thema hebt in een opstelling, is het goed mogelijk dat bij het neerleggen jouw thema ergens in een hoek terecht komt.

Nogmaals, dat neerleggen doe je roekeloos. Met de Franse slag. Onverschillig. Willekeurig. Geblinddoekt. Ga er vooral niet over denken. Goot ze ook niet in de lucht. Je legt ze zelf neer. De energieën die bepalen hoe de posities komen stromen namelijk door jou heen. In de lucht hebben ze geen grip. De energieën die hierbij werken hebben grip nodig en jij bent een prima systeem om doorheen te werken. De lucht is dat echt niet. En het lijkt willekeurig voor ons, maar dat is het niet. Het is heel precies.